Yirmibir- Azərə görə

Kim kəsdi bu xalqın dilini dağladı bilməz
Bu matəmə kim şeyha çəkib ağladı bilməz.

Gizlində axan gözyaşı qardaş selə dondu,
Bu sel nə uçün hardan axıb cağladı bilməz.

Qudrət ağaları belə qoymaqda qərarı,
İşğalçı atı  yurdumu  dırnaqladı bilməz.

Azər  elini  saldı  qana  azər  ayında,
Minlər şəhidin üstünü torpağladı bilməz.

Kar oldu qulaq, sındı qələm, yandı kitablar,
Sürgün  düşərək  min  yazıçı  dığladı bılməz.

Yandıqca gəraylı bayatı qoşmada yandı,
Əslan yerinə  tülkülər  oynaqladı  bilməz.

Fəryad,  koroğlu  qılıcı  qaldı  qınında,
Quldur yenidən öz tüfəyin yağladı bilməz.

Bir şanlı dili kəsmək üçün yaltaq adamlar,
İslam qəməsin şah belinə  bağladı  bilməz.

Millətləri  təhqir  eləyən dövlət  əlindən,
Kim aldı nişan sübhəcə sarsağladı bilməz.

"Mahisifət"in  sinəsinə  hansı  sifətsiz,
"Ləbxənd" midalın niyə sancaqladı bilməz.

Heyran şuvinistlər ki nə güc vardı bu dildə,
Kəsdikcə nədən hey göyərib zuğladı bilməz.

Heyrətdə qalıblar nə səbəbdən yenə şair,
Şerü-qəzəlin  şəmşirini  zağladı  bilməz.

Çün körpələr ağlardı muğam ustə o günlər,
Tomris  analar  şer ilə  qundağladı  bilməz.

İranlıyam....

İranlıyam, İranıma çox müftəxirəm mən.
Hər gün biri minsin məni qoy, müftə xərəm mən.

Yox eybi, minən Zillixuda, Ruhixudadır,
Mərkəblər içində nə yaman mötəbərəm mən.

Başdan-ayağa varlığımın düşmanıyam mən.
Hər zilləti, dərdi öz əlimdən çəkərəm mən.

Hər kimsə mənim qətlimə fərman yaza harda,
Cani-dil ilə altına tez qol çəkərəm mən.

İranımızın sərvəti var hədsiz-hesabsız,
Söz burdadı ki ac-yalavac milyonerəm mən.

Məntək zəkalı yer kürəsində ola bilməz.
Hər fənnü-finun üzrə özüm mübtəkirəm mən.

Tarixdə mənim bəslədiyim molladı, şahdı,
Gah şah sevərəm, gahda axundu öpərəm mən.

Gah şah belinə bağlıyaram misri qılıncı,
Gah ayda baxıb rəhbərimi seyr edərəm mən.

Gah şənlik edərkən olaram mən Haci Firuz,
Gah matəm edib qan yaşı gözdən tökərəm mən.

Gah çox yoğunam, dərvaza dardır keçə bilməm,
Gah incələnib iynə dibindən keçərəm mən.

Xilqətdə mənim palçığımın sirri budur ki;
İfrat ilə təfritə qarışmış göhərəm mən.

Batində nəyəm heç də bilinməz sifətimdən,
Dalda söyərəm hər kəsi, üzdə öyərəm mən.

Öymək də keçər həddini yaltaqlığa başlar,
Yüz yol deyərəm; Moxlesetəm, Çox nökərəm mən.

Gah sünnətiyəm var hicabım dolma misalı,
Gah öylə modernəm ki özümdən gedərəm mən.

Gah tutisifət tudeyiyəm, moskoviçəm mən,
Ustadi-əzəl hərnə desə söyləyərəm mən.

Gahdan laikəm, dini, xurafatı bəyənməm,
Gah quslü-təyəmimdə də sahib nəzərəm mən.

Bir gün görəsən şip-şirinəm paxlavayam mən,
Bir gün bibərəm, zəncəfiləm, lap zəhərəm mən.

Bir gün deyərəm mən bədənəm, azəri başdır,
Bir gün o başı daş arasında əzərəm mən.

Dinimdə mənim kafirə əl vermək haramdı,
Din qardaşımı daşnaqa qurban kəsərəm mən.

Təhrif edərəm tarixi, qoy başım ucalsın,
bir gün bu cinayətlərə tavan ödərəm mən.

Öyrəndiyim hərçənd “xuda-şah-vətən” dir,
Varsa vətənim bəs nə üçün dərbədərəm mən?

“Kuruşe-Kəbir qurduğu ol Həqqi-Bəşərdən”
Bir zərrəcə olsaydı, diyərdim bəşərəm mən.

Daş-məşdiyə əlbət ki demokrasi yaraşmaz,
Bədbaxt demoyam öz krasımdan keçərəm mən.

Hey güzgüyə baxdım özümü bəlkə düzəldəm,
Əfsus ki düzəlməm, günü-gündən bətərəm mən.

Bəsdir Mamağanlı, daşa vur güzgünü qardaş!
Baxsan, deyəcəksən hamıdan beşbətərəm mən.

Şairsən əgər gəl ədəbin bəndini qırma,
Cəhlin yükü altında qalan şahfənərəm mən.

Şair deyiləm, zərrəcə tənzə həvəsim var,
Çox da demirəm, qarnıyarıq neyşəkərəm mən.

Kərim Mamağanlı

Savalanım

SAVALANIM


Dağların sultanı dağım, dayağım,xan Savalanım.
Pənahım, daldanacağım,başda qalxan Savalanım.
Dağlar olsun sənin arxan Savalanım.

Nə buludlar arası həsrətilən sən də baxırsan?
Oğlu itgin anatək Borçalı, Dərbəndə baxırsan.
Şuşa, Ağdam, Xocalı, qəmli Xocavəndə baxırsan.
Qarabağdan söz açarkən niyə şərməndə baxırsan?
Sanma bu nisgil ürəkdə qalacaqdır Savalanım.

Səni vəsf etmədə yazdım ki qoçaqdır Savalanım.
Dünya durduqca durubdur duracaqdır Savalanım.
Xalqımın fəryadı, yerdən göyə qalxan yumuruqdur.
Yaramazlar dəhənin yumduracaqdır Savalanım.
Bütün Eşq əhlinə bir sönməz ocaqdır savalanım.
Nə sıcaqdır Savalanım!

Xalqmın birliginin simgəsi dağım,
Bu nə sirdirki, sinən közlə dolu başda gölün var?
Bir əlin nazlı Səhəndin saçın oxşar,
Qardaşın Şahdağı boynunda qolun var.
Həm başın ərşə dayanmış, həm ürəklərdə yerin var.
Qocaman şanlı elin var.
Elə bir el ki özündən də qoçaqdır Savalanım.

Bu Elin halı yamandır.
Dağınıqdır, dağınıqlıq Elə mandır.
Eli birləşdir əmandır.
İndi birləşməli çağdır Savalanım.

Ey gözəllər gözəli, sevgililər mənzili dağım,
Qızlar öz işvələrin qəmzəli qazından alıbdır.
Nəğməkarlar o gözəl notları, ey sevgili dağım,
Sona bülbüllərinin incə boğazından alıbdır.
Dahilər ilhamını raz-niyazından alıbdır,
Alacaqdır savalanım.

Yazda əlvan geyinərkən, uca eyvanda gəlintək,
Sinə gərmiş dayanarkən nə gözəldir qoşa narın!
Elə şovkətlə durubsan diyəsən indi Koroğlu,
Gələcək Çənlibelindən ala ağuşə Nigarın.
Gözünün yaşı silinməz, başı qovğalı elintək
Nə başından duman əsgik, o quzeylərdə nə qarın.
Nə yenilməzdi vüqarın!

Gül-çiçəklər o ətəklərdə gülərkən,
Baş qoyub çiyninə hay-hay bulud ağlar.
Dayağ ol xalqıma dərdin düşünərkən,
Dayağ olsun sənə hərvax ulu dağlar.
Alması, armudu, narı sulu dağlar.
Heybəti dosta bəşarət, düşmənə qorxulu dağlar.
Tutmamış heç zəman ayrı ağalardan qulu dağlar.
Varlıdan yoxsulu dağlar.
Ədl divanini dağlar quracaqdır savalanım.

Hansı aşiq səni gördu sinəsi coşmadı getdi?
Hansi şair de sənin hüsnünə söz qoşmadı getdi?
Sən nə dağsanki görən heyrətə dalmış?
Şirvanın şairi, Xaqanidə baxdıqca ucalmış.
Uzun illər o səni görməyə həsrətlə yaşarmiş.
Səni gördükdə demiş hüsnlərin cilvəsi dağım.
Sənə ad vermiş o ki; “mutluluqun qibləsi” dağım.
Söyləmiş “dağlar anası kəmalın zirvəsi” dağım.
Ellərin birliginin simgəsi dağım.

Təb´tərlanım ucalmaqda özüntək, ucabaş dağ,
Ucalıq dərsinə uyqun qoca qartalların olsun.
Arılar qaynaşaraq gül çiçəkin şəhdin alarkən,
Qoy pətəklər dolusu şanlı, şirin balların olsun.

Yaz gələrkən El-oba yaylaqa heşmətlə çökəndə,
Balınan qatmağa qoy süfrədə qaymaqların olsun.
Dağçılar qışda nişatilə o yallarda gəzəndə,
Rəngli mirvarili muncuqlu boyunbağların olsun.

Oymaq-oymaq obalarda, nə gözəl qurğu-busatlar!
Nə baxışlar, nə gülüşlər, incəcik xoş zərafatlar!
Yaşıl otlaqlar içində kişnəşərkən kəhər atlar,
Quzular gah mələşər, gah düşüb otlar.
Ağnar üstündə buludlar.
Zinələr gölləşərək, ay nə şəfali suların var!
Nanə-yarpızlı, uzun gen dərələrdə,
Alagöz ahuların var.
Ucaboy qızlar ədalı, nə pərivəş quların var!
Hələ insanlıqa uyğun, nə dərin duyğuların var!
Nə deyim mərifətin səndə uca mərtəbəsindən?
Eşqə-aşiqlərə layiq qoca Mehrab təpəsindən.
Eşqdən orda Kərəmlər yanacaqdır Savalanım.

Sən o dağsanki pərilər su içərlər bulağından.
Səf çəkib silsilə dağlarda öpərlər ayağından.
Sənə Məcnun da şikayət gətirər Leyli dağından.
Yorğun axşam özünü daşlara çırpanda küləklər,
Qarabağ naləsidir, daşda sızıldar sazağından.

Genə bağrımda baş açmaqda çibantək,
Elimin birligi dərdim.
Olmasaydın dayağım ömrümü çoxdan çürüdərdim,
Çünki var bir sürü dərdim.
Qəhrəman, millətimin odlar içində,
Kül olan kimligi dərdim.
Vətən övladına yad ölkə didərginligi dərdim.
Parçalanmış vətənin günbəgün itginligi dərdim.
Quzu qurban kimi yurdum nəqədər doğranacaqdır Savalanım?

Şair olsaydım uca şə´ninə divan da yazardım,
Dəli-divanəli dağım.
Sənin əfsunlarını daşlara Keyvanda qazardım,
Sirli əfsanəli dağım.
Səndən ilham aliban Zöhrədə məstanə gəzərdım,
Özü meyli-məzəli, Zöhrəsi məstanəli dağım.
Başı həngaməli dağım.

Kərim Mamağanlı

Məni dindən usandırdı....

Füzuliyə bənzətmə



Məni candan usandırdı cəfadan yar usanmazmı?
Fələklər yandı ahımdan muradım şəm’i yanmazmı?

Məni dindən usandırdı, Bu dəyyuslar usanmazmı?
Iyindən aləm iyləndi bu murdar əsgi yanmazmı?

Hamı oynaşına asan, edər qaz ilə nəft ehsan,
Nəçün verməz mənə ondan məni iranlı sanmazmı?

Yedirdər daşnaq oğraşı, olar rusların oynaşı,
Bu üzdür ya ayaqdaşı həyasız heç utanmazmı?

Yanar od Saldı iranə, yaxıb döndərdı viranə
Ucaldı naləm həryanə yatan millət oyanmazmı?

Deyir bu ölkə irandı, hami farsdı müsəlmandı,
O ki millətləri dandı, məgər insanı danmazmı?

Fəqirin soldurur rəngin, uraniyom qılır zəngin,
Yazıq bövrək satan millət uraniyom olanmazmı?

Könül istir bu aləmdə, uraniyom olam məndə,
Vəli bilməm məni zəngin qılarmı ya qılanmazmı?

Danışdıqca tökər zəhlə, deyin neylim bu əbləhlə,
Qırıldi fəqrdən fəhle hamı, qandı bu qanmazmı?

O çirkin ruyinə hər an baxanda nifrətim artır,
Belə iyrənc qiyafətdan ürək varki bulanmazmı?

Cəfa bəndin qırar ellər, sənə divan qurar ellər,
Necə gör qusdurar ellər, məgər molla qusanmazmı?

Kərim Mamağanlı

Çalın bu sırtıq oynasın....

Şad-şad şadam mən

Şad-şad, şad-şad, şadam mən.

Əhmədinəjadam mən.

Oynaşıyam daşnaqın,

Məmure-MUSADam man.

Mah-mah, mah-Mah mudam mən.

Rəhbərə umudam mən.

Prezident olmuşam,

İstirəm burcudam mən.

Şad-şad, şad-şad, şadam mən.

Muxtaram azadam mən.

Uşaq ikən arzulardım,

Xalqa çöp uzadam mən.

Şad-şad, şad-şad, şadam mən.

Əhmədinəjadam mən.

Fikrim budur milləti,

dord ildə oynadam mən.

Şad-şad, şad-şad, şadam mən.

Əhmədinəjadam mən.

“İqtisad eşşəkindir”

Bu işdə ustadam mən.

Şad-şad, şad-şad, şadam mən.

İranda hər zadam mən.

İqtisad nəyə lazim?

özüm iqtisadam mən.

Kərim Mamağanlı

Huquqi-Bəşər

Huquqi- Bəşər


Ağalardan soruşun, noldu Bəşər-haqlarınız?
Bəşərin haqqı nəçün oldu oyunçaqlarınız?

Barınarsa bu huquqdan əgər övladi- Bəşər,
Közmələnmiş yarasi birdə məgər tazələşər?

Əyyohənnas! nə gəlibdir bu Huquqi- Bəşərə?
Yağliyib Mina onu olma soxubdur Fişerə?

Mümkün olsaydi yəqin tilfun edərdim Putinə.
Bəlkə o qəsdi- dopinq ilə soxubdur götünə.

Hansı bir şeyx görəsən satmış onu qaz yerinə?
Ya qoyub Angela Merkel onu dinməz yerinə.

Onu dərman sanaraq Sərkozi, ya şaf eləyib,
Yaki sanmış zilikon yarına ithaf eləyib.

Yoxsa ondan Obama yağ düzədib xayələrə.
Qaradır amma ki var nisbəti sərmayələrə.

(Mamağanlı nə gəlib səndə kəlam iffətinə?
Ədəbiyyatda işin olma düşübdür çətinə?

Təb’i- şerim genə gəldi qəzəbə!
Ehtiyac görmürəm artıq ədəbə!

Çün siyasətdə ögeydir ədəbim.
Huşa gəlmir hələ keydir ədəbim.)

Niyətim yox ağalar tohin edəm sizlərə mən,
Dərd güc gəldi qatıldımsa ədəbsizlərə mən.

Hər tərəfdə görürəm qan tökülür laxtalanır,
Bu səbəb təb´min iffət qpısı taxtalanır.

Deməsəm qorxum odur partlıya birdən əsəbim.
Buqədər qan tökülərkən nəyə lazim ədəbim.

Nifrətim var nə uzunluqda, Japondan Pekənə.
Bundan artıq yazabilmir qələmim qantökənə.

Eşidin Avrupanın ey yaramaz başçılari!
Fitnə mətbəxlərinin ən həyasız aşçılari!

Bir deyin körpələriz qışda soyuqdan donub heç?
Ananız nazlı balam vay diyə saçın yolub heç?

Sizin övladınıza cinsi təcavüzmi olub?
Heç cəvan qardaşınız şallaqın altında ölüb?

Bitəcəkdir nəzəman xalqa qəmiş qoymaqınız?
İnsan haqlari deyib xalqlari soymaqınız?

Siz ki bilmirsiz hələ haq nədi, insan nədi,
İnsan haqlari deyib gəvşəmək olmaz əbədi

Haqlıyam indi sizi məndə silim ya süpürüm.
Yuxlamış vicdanıza izn verin mən tüpürüm.

(Qardaş imdadıma gəl qoymaki daşdım genə mən.
Biədəb sözlərilə birdə bulaşdım genə mən.)

Kərim Mamağanlı

Cəmkəran

Darüş-şəfayi-Cəmkəran

Xalq mə‘yus oluban üz gətirib Cəmkərana.
Lə’nət olsun bu xurafati ona andırana.

Ona andırdı yalandan quyuda var bir ağa.
Oturub torba tikir guya ki hər anqırana.

Fəqrdən hansı kasıb etsə şikayət o saat,
Gənc-i Qaruni açır minnəti var doldurana.

Bir nəfər milyonerin niyyəti gər tərsə ola,
Sirvəti bərbad, özü möhtac olar bir qırana.

Ağanın şöhrəti sərhədləri çoxdandi aşıb.
Arazı atlayıb indi yetişib lənkərana.

Bu kəramatə əgər gülsə biri vay halına,
Yay günü tətilə getsə düşəcək qar-borana.
Dəfələrlə çəkilibdir bu həqiqət sınağa.
Deyilir kafər-i mütləq buna qarşi duran.

Bu kəramatə gülən həcv yazan bir adamın,
Təb’i şe’ri qurudu döndü dili xeyzərana.

Biri şakiydi onun aləti illərdi yatıb,
gördü birdən-birə o döndü badamsındırana.

Bir sıçan nalə edərmiş pişiyin zülmündən,
Sıçanı etdi bəbir yolladı Mazəndərana.

Biri söylər bu kəramati gözuylə görüb o,
Elə iman gətirib and içir hətta qurana.

Ey səba məndən apar bircə pəyam ellərimə,
Cür‘ətin varsa əgər yol tapabilsən İrana.

Söylə gizlincə səsin qoyma eşidsin SAVAMA,
Yoxsa İranda cəza vardı pəyam çatdırana.

Söylə ki cəhl dinindən saqının kafər olun,
Cəhl aləmdə yıxar evləri eylər virana.

Quyuda möcüzə var məncə Xuzistandadır o,
Nəbilim bəlkə yeraltı yol açıb Cəmkərana!!

Birdə söylə quyuda Məhdi deyil, nəftdi yatan,
Hərgün e’caz eləyir millətə qanqusdurana.

Xalqa min zulm olunur Məhdiyə nisbət verilir,
Ne böyükdür bu yalan lə‘nət onu uydurana.

Kərim mamağanli

Əhmədinəjadın şuari

Əhmədinəjadın şuari

Mahmudam, əl taparam bir gün atom bombasına,
Vuraram bombaları İsrayilin ombasına.

Əslim Haxamənişi, ismidə Əhmədnəjadam,
Olmayıb poste-riyasətdə mənim tək bic adam.

Ariya varisiyəm, Hitler əmoğiumdu mənim,
Xalqa barmaq eləmək əslidə şuğlumu mənim.

Aldığım dərsləri ustadi-əzəldən rəvanam,
Fəthidə Nadir, ədalətdə Ənuşirəvanam.

Daryuşam həm Kuruşam, Ərdəşirəm, Keyqubadam,
Həvəsim vardı mənim hər gecə min qan yaradam.

Cəlladam, zindanda dırnaqdan başa qan olmuşam.
Başlara tire-xəlas vurmaqla başqan olmuşam.

Girmişəm şahmata, təşri`e- ləvat eyləmişəm.
Şahlari kiş eliyən milləti, mat eyləmişəm.

Tənbəl olsamda uşaqlıqda əgər mədrəsədə,
İki alsamda əgər cəbrü-hesab-həndəsədə.

Doktoram vardi bugün, ustadıyam iqtisadın.
Daşnaqın oynaşıyam, məmuruyam mən musadın.

Yox təqəllübdə talentim bu nə bir dərddi mənə,
Şükürallah, bunuda rəhbərim öyrətdi mənə.

Dardı, zindandı, təcvüzdü bizim məsləkimiz,
Yaşasın sərdarımız var ola Kəhrizəkimiz.

Kərim Mamağanlı

Həlal olsun sənə

(Sabirə bənzətmə)

Həlal olsun sənə!

Doğrudan “Seyyid Əli” qeyrət həlal olsun sənə!
Xoş məram, düz yol, gözəl niyyət həlal olsun sənə!
Xalqa düzgün seçginin etdin əyan mənasını,
Dünyada kəsb etdiyin şöhrət həlal olsun sənə!

Hərnə bir ad sandıqa salmışsada xəlqi-xuda,
Sehrü-cadu eylədin çevrildi adlar Mahmuda.
Şeyxi-ə`la ümmətə səndən kəramətdir buda,
Möcüzatından doğan dövlət həlal olsun sənə!

Sən nə bir rəhbər, şəhənşah oldun öz İranına!
Afərin sən qıymadın bir damcı xalqın qanına!
Qıl həzər, vermə əzab bir zərrədə vicdanına,
Əhli-vicdan verdiyi qiymət həlal olsun sənə!

Niyyətin saf, məqsədin pak, vəsfə layiq ə`malın!
Sat-sovur, çək nə`şələn muxtarısan beytülmalın!
Bir kəsə yox dəxli, öz hoqqa-maşan, öz manqalın,
Dudo-dəmdən aldıqın ləzzət həlal olsun sənə!

Xatirimdən getməyib rahil İmamın bu sözü;
Böy-başa güya səni qoynunda çatdırmış özü.
Dizlərində bəllidir elmiyyənin torpaq-tozu,
Orda gizlin qurduğun ülfət həlal olsun sənə!

Söyləyir göydə mələklər afərin tədbirinə!
Bax bütün dünya bugün heyran qalıbdır sirrinə!
Dərsi-hürriyyətdə verdin, Kərbəlanın Hürrinə,
Seyyida əhsən, bu hürriyyət həlal olsun sənə!

Mərhəba əfkarına, yüz mərhəba kirdarına!
Afərin Zindani-Kəhrizəkdəki sərdarına!
Dəstəmazlı, zikrli qomi-təcavüzkarına!
Ar, namus, izzət,şərəf, iffət həlal olsun sənə!

Kərim Mamağanlı